Figuur

David Lauer's sculptuur bestaat uit twee delen, het figuratieve bronzen lichaam, 180 cm hoog, en een cilindrische stenen sokkel gemaakt van basalt lava, die dient als basis voor het brons. Het geelgroenige brons, glinsterend door zijn patina, steekt niet alleen qua kleur duidelijk af tegen de grijze basis. Het is alleen met de basis verbonden door een smalle versmalling van het lichaam ter hoogte van de gestileerde samengetrokken voetzone. Het fysieke gewicht van het beeld ligt in het gebied van het bovenlichaam en de gestileerde armformaties. In het brons zijn verschillende manieren om naar het lichaam te kijken te onderscheiden: Naast het reeds beschreven silhouet-effect vertoont de voorzijde van de figuur, die naar het terras van het forum is gericht, een even strenge verticale oriëntatie, die hier echter vooral wordt gestructureerd door een naar boven gerichte, scherpgerande dubbele richel, die op ongeveer tweederde van de hoogte afbreekt en in twee zachte armgeleiders tot aan de brede schouders van de figuur loopt.

In het vooraanzicht ziet men een krachtige beschermfiguur, als leunend op een zwaard, waarvan de attributen echter niet afzonderlijk zijn gevormd, maar gestileerd zijn tot een eenheid met de lichaamsvorm, als het ware opgenomen. De associeerbare voorwerpen en het lichaam van de "bewaker" worden als een gesloten, omhuld lichaam samengetrokken. De achterkant van het beeld, tegenover de trappen van het terras, biedt een heel ander uitzicht. De billen, schouders en het hoofd van de figuur lijken meer omgevormd te zijn tot vegetale vormen, symmetrisch gerangschikt. Een stabiliserende centrale as, zoals gesuggereerd door respectievelijk het voor- en achteraanzicht, ontbreekt in de figuur als geheel.

Het resultaat is dat de twee lichaamshelften, vooral in zijaanzicht, in een gespannen rek uit elkaar gaan staan, alsof beide delen aan verschillende kanten zelfstandig willen worden: naar de "voorkant" toe tot een strenge, harde en technisch aandoende vorm (de "wachter"), en daartegenover aan de achterkant tot een drietraps paddestoelachtige groei, waarvan de projectie het evenwicht van het geheel in gevaar lijkt te brengen.

De massa van deze "groei" dreigt achterwaarts de ruimte in te drijven. Deze excentrische formatie van het lichaam wordt bijeengehouden door de cilindrische sokkel, die omwille van het uiterlijk de bronzen figuur in een draaiende beweging brengt. In de totale compositie van het brons op de sokkel is ook het plantaardige motief van een bloem te onderscheiden, gesloten als een knop, alsof de mogelijkheid van de ontplooiing van geconcentreerde kracht op handen is.

David Lauer's figuratieve werk houdt zich op in de vorming van organische technoïde constructies. Varianten van zijn sculpturen klinken de mogelijke reeksen van formaties uit tot op het punt van tegenstrijdigheid. De eis van een vereniging van fysieke organismen en het technoïde in overdreven, gedynamiseerde structuren met een onvoorstelbare kracht, die sinds het verschijnen van het Italiaanse futurisme vrij programmatisch wordt bepleit, lijkt in Lauers werk minder polemisch dan lyrisch te zijn opgepakt en verder ontwikkeld.