Wervelkolom

Referenties aan deze kunstzinnige omgeving en ook aan de gebouwsituatie met enerzijds de geel-roodachtige achtergrond van de westelijke vleugel van het Kreishaus en de trap, en anderzijds de weelderige bomen van het park achter de Städtische Galerie, kunnen gemakkelijk worden gemaakt.

De monumentale afmetingen, het zwarte patina en de ongewone vormentaal laten het kunstwerk fenomenaal tot zijn recht komen in zijn onafhankelijkheid op het snijvlak van park en architectuur.

Wanneer men rond de Wirbelsäule wandelt, wordt men verrast door de abrupte verandering van formaties en de abrupte verandering van verschijningsvorm. De wervelkolom verschijnt enerzijds als een samenhangend zwellend en inzakkend lichaam - anderzijds als een in segmenten uiteengetrokken veelvormige groei, waarvan het innerlijke ritme emotioneel doorweven is met weeën.

In feite is de rug, ondanks de relatieve eenvoud van zijn constructie - centrale as met daarop exact cirkelvormige volumes van verschillende grootte - een werkelijk emotioneel bezet ding geworden door de schommelingen van alleen al de centrale as en de daaruit voortvloeiende verschuivingen van volumes.